خب ، عزیزم مائده ؛ سخته که با وجود وقت تلف کردن های امروزت بازهم باهات مهربون باشم ولی من توام و بیشتر از هر آدم دیگه ای روی زمین درکت میکنم! البته این دلیل نمیشه که اهمال کاریت رو فراموش کنم ولی بهت یه فرصت دوباره میدم.
عزیزم ، یادت باشه دیگه هیچوقت احساساتت رو برای کسی عریان نکنی!یادته؟ آی لار هم گفت که اول باید خودت رو بشناسی تا بتونی تشخیص بدی کی حست رو بیان کنی و کی نه! اما مائده! فراموشش کن و به چشم تجربه بهش نگاه کن.میدونم که زدن بعضی حرف ها چقدر برات سخت بوده اما بهترین تصمیم در اون زمان شاید واقعا همون بوده .خودت رو سرزنش نکن بابتش و فقط سعی کن عاقل تر باشی و گرفتار خطای "هزینه هدر رفته" نشی.
من از شعار های موفقیت بدم میاد اما نشون بده که بر خودت تسلط داری.
آه واقعا دلت گرفته.و واقعا حس میکنی غمگینی.عزیزکم!از process لذت ببر و باقی چیزهارو فراموش کن.
مائده کسی قرار نیست بیاد و تورو از ابهام درآره.اصلا مهم هم نیست! هست؟
خواهش میکنم تموم تلاشت رو کن که برنامه امروز تموم شه . ای من! ای من قدرتمند!
اگه علم جام شرابی باشه ، برای من انگار کن تازه جام را برداشته و سمت دهان ببری! میبینی که وسوسه برانگیز است اما هنوز مزه مزه اش نکردی.
تو یک وبلاگی خونده بودم برای لذت بردن از هرچیز باید "مست" اون چیز شد.مست یار ، مست پول ، مست کار.و مست علم!
ای مسیر زیبام! به قول همون بلاگر : "بگذار مستت باشم"
درباره این سایت